Ważne: do przodu!

- Lubię siedzieć do przodu - usprawiedliwiła się starsza pani siadając naprzeciwko mnie w autobusie warszawskiej komunikacji miejskiej. Miała wysoko upięte, ciemne, farbowane włosy. Bluzkę i spódnicę w kolorze beżowym, w drobne wzorki w kształcie niewielkich łódeczek. 

Uśmiechnąłem się. Siedząca obok jej rówieśniczka nie odpowiedziała, choć, jak sądzę to do niej był skierowany komunikat. 

- Siedzieć do przodu, żyć do przodu, iść do przodu - kontynuowała starsza pani uśmiechając się zadowolona, że siedzi w miejscu, w którym zaplanowała.