Pojawienie się dziecka i podejrzenia o romans komplikują życie pary. Wydaje się, że problem leży po stronie mężczyzny, który w rudnym momencie nie dojrzał do zaufania kobiecie, z którą chciał i ma dziecko. Podprogowe porzucenie przez matkę, która nie zaakceptowała jego wyboru partnerki, przenosi się na żonę, którą z kolei odrzuca po gwałcie dokonanym przez jej zwierzchnika. Oskarża ją o zdradę, podświadomie o porzucenie.
Śmierci matki, chorej na raka, towarzyszy obrazowe zjednoczenie jego żony z umierającą. Dochodzi do zastąpienia w roli kobiet, zachowania ciągłości matrylinearnej.
Film kończy scena chrztu córki, nowej kobiety w łańcuchu zdarzeń.
Kadry filmu powstawały w dużym zbliżeniu do twarzy bohaterów, potęgując przeżywane emocje. Dobra rola kobieca żony zagranej przez Julię Kijowską. Scenariuszowo bardziej skomplikowana rola męska Marcina Dorocińskiego. Ciekawie zinterpretowane postawy blokady emocjonalnej.
