sobota, 3 listopada 2012

José Ortega y Gasset, Mówienie jako zwyczaj społeczny


Język sprawia, że należymy do społeczeństwa. Język ojczysty determinuje przynależność społeczną. 
Neologizmy, jednostkowe wynalazki, stają się nimi, gdy zyskają akceptację społeczną. 
Mówienie jest czynnością społeczną, powstałą przez przyswojenie narzędzi języka, pochodzących z zewnątrz. Mowę nazywano ratio lub logos. Wypowiadanie się jest uzewnętrznianie tego co indywidualne. 
Idee, którymi się posługujemy, są mówione, zgodnie z wyżej zapisanym, są bagażem społecznym przyjmowanym przez nas w czasie życia. Autor pisze o przymusie mowy, treści mowy są narzucane. Człowiek jest automatem, sterowanym przez społeczeństwo.

Opinie, będące częścią/treścią wypowiedzi są normami. Jako takie wywierają nacisk, stąd pojęcie normy. Ponieważ ich źródłem są społeczeństwa, ponieważ są nieprzemyślane przez jednostki i przyjmowane bezrefleksyjnie, można je nazwać sloganami. 

Brak komentarzy: